राजा शिवाजी

नगार्‍यांच्या नादात शिवनेरी आनंदला
आई जिजाऊच्या पोटी वाघ जन्मास आला
पराक्रमाचा बादशाह महाराष्ट्री अवतरला
एकची तो राजा शिवाजी जाहला

हजारो मावळे उभे ठाकले,दिसली नवी आशा
मर्दमराठी पराक्रमाने दुमदुमल्या दाही दिशा
तोफांसमोरी तलवार घेऊनी उभा ठाकला
एकची तो राजा शिवाजी जाहला

उरी बाळगूनी स्वप्न हिंदवी स्वराज्याचे
बांधूनी तोरण हजारो गड-किल्ल्यांचे
घडविले ज्याने नव्या महाराष्ट्राला
एकची तो राजा शिवाजी जाहला

राजे असंख्य झाले आजवर या जगती
पण शिवबासमान मात्र कुणी न जाहला
गर्व ज्याचा असे या महाराष्ट्राला
एकची तो राजा शिवाजी जाहला

तू आणि मी

या जीवनप्रवासाच्या वाटेवरुन चालताना
तू आणि मी...

आपल्या स्वप्नातल्या घरकुल बघतोय
तू आणि मी...

गवताच्या पात्यांवरल्या मनमोहक दवबिंदूंना न्याहाळ्तोय
तू आणि मी...

पावसाच्या रिमझिम सरींना बिलगण्याचा प्रयत्न करतोय
तू आणि मी...

हिवाळ्यातलं शिरशिरणारं ऊन झेलण्याचा आनंद उपभोगतोय
तू आणि मी...

एकमेकांना आधार देण्याचा अट्टाहास करतोय
तू आणि मी...

ही सारी स्वप्नं डोळ्यात साठवून नवी सुरूवात करतोय
तू आणि मी...

या जीवनप्रवासाच्या वाटेवरुन चालताना
तू आणि मी...

कुणीतरी असावं

कुणीतरी असावं भावना जपणारं
दु:खावर हळूच फुंकर घालणारं

कुणीतरी असावं हक्कानं रागावणारं
वेळ्प्रसंगी कौतूक करणारं

कुणीतरी असावं खूप खूप चिडवणारं
अगदी खळखळून हसवणारं

कुणीतरी असावं स्वप्नात येणारं
कल्पनेच्या नव्या जगात नेणारं

कुणीतरी असावं खूप प्रेम देणारं
जन्मभराची सोबत करणारं

कुणीतरी असावं आपलसं म्हणणारं
चुका विसरून माफ करणारं

कुणीतरी असावं अधीरतेने वाट बघणारं
उगीच रागानं रुसून बसणारं

कुणीतरी असावं मनधरणी करणारं
इच्छा-आकांक्षांना पुरून उरणारं

कुणीतरी असावं प्रेमाचं पांघरुण घालणारं
हक्काचं असं मजजवळ कुणीतरी असावं

किमया आईची

चिमुकल्या देहाला
भेट देई श्वासांची
देई ओळख त्याला
नव्या एका सृष्टीची
अनोखी किमया ही
असे फक्त आईची

निरर्थक हुंकारांना
साथ देई शब्दांची
अल्लड विचारांना
देई गती स्वप्नांची

धगधगणार्‍या देहाला
गारवा देई मायेचा
कुडकुडणार्‍या मनाला
देई ऊब प्रेमाची
अनोखी किमया ही
असे फक्त आईची

उडू पाहणार्‍या पाखरांना
पंख देई सामर्थ्याचे
निराशल्या मनाला
देई उभारी विश्वासाची

जग जिंकूनी सारे
व्यथा काय सिकंदराची
स्वामी असूनी जगताचा
देवा उपाधी भिकार्‍याची
भूक त्यांनाही बघा
असे फक्त आईची

प्रेम

आजवर नव्हते ठाव मला
प्रेम कुणावर करतात कशाला?
आजवर नव्हते ठाव मला
प्रेम खरे म्हणतात कशाला?

पण ऐक तुझ्याविन आता
एक क्षणही नकोसा होतो
दुराव्याने तुझ्या
नयनी पूर दाटतो
हाच कदाचित सख्या
प्रेमाचा सागर असतो

तुझ्या संगतीने माझ्या
जिण्याला अर्थ येतो
स्पर्शाने तुझ्या
सर्वांगाला बहर येतो
हाच कदचित
प्रेमाचा अर्थ असतो

आजवर नव्हती ठाव मला
प्रेमाची कुठली असते भाषा
आजवर नव्हती ठाव मला
प्रेमाची कुठली असते दिशा

पण आज आठवासोबत तुझ्या
प्रेमात चिंब भिजते
अनामिक एका स्पर्शाने
हळूच मी थरथरते
असेच काही रे
प्रेमात घडत असते

सहवासात तुझ्या
मनी मोरपिसे फिरती
रोजचेच चंद्र तारे
नवीन आज भासती
यालाच रे जिवलगा
प्रेम असे म्हणती

प्रेमाची ही भाषा
जेव्हा उमजली आज मला
प्रेमाची ही दिशा
जेव्हा गवसली आज मला

मिठीत तुझ्या सामावण्या
बंध तोडूनी मी धावले
ऐक रे हे साजणा
तुझीच आज मी जाहले...

पाऊस

आला बेभान हा वारा
चाहूल पावसाची घेऊनी
धरती ही सुखावली
शाल लाजेची ओढूनी

विजेची ही तार आली
त्याचा सांगावा घेऊनी
उठा उठा धरणी माते
राजे येताहेत मागुनी

प्रेयसिच्या ओढीने
वरुणराज हा धावत आला
सरसावली मग ही धरा
त्याला आलिंगन देण्या

विरहाने रुसलेल्या धरेला
आणली भेट हिरव्या चोळीची
दिली भरुन ओंजळ तिला
राजाने गार टपोर्‍या मोत्यांची

धरेने शिंपडला स्वागता
सुगंधी असा सडा अत्तराचा
सामावला कणाकणात
परीपूर्ण गंध या पावसाचा

मिठीत पावसाच्या
गेली धरा रंगून
स्वार होऊन सरीवर
आली बघा बहरुन

घर तुझं नि माझं

घर तुझं नि माझं
घर आपुल्या प्रेमाचं
मनाच्या इथे जुळल्या तारा
प्रेमाच्या सतत बरसती धारा

घर तुझं नि माझं
घर नितांत मायेचं
गर्द सुरक्षित छायेचा
झिरपतो इथे पाझर प्रेमाचा

घर तुझं नि माझं
घर नात्यांच्या भिंतींचं
घट्ट वीण ही नात्यांची
झालर त्याला विश्वासाची

घर तुझं नि माझं
घर आपुलं आठवणींचं
खेळ खेळतो सुख-दु:खाचा
सारीपाट हा संसाराचा

घर तुझं नि माझं
घर आपुलं आशेचं
छत भक्कम आकांक्षांचं
शीतल थंड चांदण्यांचं

घर तुझं नि माझं
घर आपुलं हक्कचं
साठविलेल्या प्रेमळ आठवणींचं
घर आपुल्या प्रेमाचं

घर तुझं नि माझं
घर तुझं नि माझं
घर आपुल्या प्रेमाचं
घर तुझं नि माझं